"เมื่อเราคำนวณว่าพวกมันใช้พลังงานเท่าใดในการหาอาหาร และปริมาณที่ได้รับโดยรวมควรขึ้นอยู่กับขนาดของมัน เราพบว่าวาฬมิงค์อยู่ในเกณฑ์ที่เหมาะสม" วาฬมิงค์ไม่ได้รับการศึกษาเช่นเดียวกับวาฬบาลีนสายพันธุ์อื่นๆ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะพวกมันสามารถค้นหาและแท็กได้ยากขึ้น "ข้อมูลในการศึกษานี้แสดงข้อมูลเกี่ยวกับสายพันธุ์ที่มีการศึกษาไม่ดีมากกว่าที่เคยเผยแพร่มาก่อนหน้านี้ และช่วยให้เราเข้าใจไม่เพียงแต่สายพันธุ์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงบทบาทของ วาฬ บาลีนในระบบนิเวศทางทะเลด้วย" ผู้ร่วมวิจัยกล่าว วิทยาศาสตร์มหาสมุท "ด้วยความรู้น้อยมากเกี่ยวกับสายพันธุ์นี้ที่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ยิ่งเราเข้าใจนิเวศวิทยาและพฤติกรรมของพวกมันมากเท่าไหร่ เราก็สามารถปกป้องพวกมันได้ดียิ่งขึ้น" นักวิจัยสังเกตว่าอัตราการกินของวาฬมิงค์สูงอย่างน่าทึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนกลางคืน ซึ่งพวกมันมักจะพุ่งเข้าหาทุกๆ 15 วินาทีหรือมากกว่านั้น คริลล์ขึ้นมาบนผิวน้ำในตอนกลางคืนและอยู่ในส่วนลึกในระหว่างวัน ดังนั้น การให้อาหารในเวลากลางวันจึงต้องดำน้ำลึก ซึ่งมีประสิทธิภาพน้อยกว่าสำหรับสัตว์ขนาดเล็ก “ในช่วงกลางวันพวกมันหากินในระดับความลึกเทียบเท่ากับวาฬหลังค่อมและวาฬสีน้ำเงิน แต่อัตราการหาอาหารของพวกมันไม่สูงเท่าเพราะมันตัวเล็กกว่า” เคดกล่าว "อัตราการให้อาหารในเวลากลางคืนของพวกมันอยู่ที่ 2-5 เท่าของอัตราในตอนกลางวัน"